Sade ve Güçlü Bilgi

                                   Sade ve Güçlü Bilgi

                                        DERLEYEN: Selman GERÇEKSEVER

Varlık, alanlar içinde kendi alanıyla birlikte bulunur. Birey, içine enkarne olduğu enerjetik alanda, bir yaşam boyu mevcudiyetini sürdürürken, planına karşı vazifesini yerine getirme cehti içinde gelişimini de sürdürür. Söz konusu enerjetik alanın oturduğu zeminde bu varlıksal işlevlerini  yerine getirebilmesi, alanının belli bir titreşim düzeyinde bulunmasına bağlıdır. Alanın dejenerasyonu, ya da titreşimsel niteliklerini yitirmesi, varlığın işlevini yerine getirmede aksaklıklara / yetersizliklere ve performans düşüklüklerine neden olur.

Bireyin alanının dejenere olması, içinde bulunduğu alanın gelişim olanaklarını görmesini ve onlardan yararlanmasını da engeller. İçinde bulunduğu alanın gelişim olanaklarının bilgisine sahip olamayan varlık, sadece oradaki maddesel etkilere (ve iğva edici cazibeye) daha çok meyyal duruma gelmekle kalmaz, kendisini idrake götüren cehit gücünü de yitirebilir. Dahası, farkındalığının idrak ile açılımını gerçekleştiremez. Farkındalığın idrak ile açılımından kasıt, şuur yayılımıdır; yani, birey (geçici olan) şuur açılımını (kalıcı bir) şuur yayılımına dönüştüremez. Bunlara bağlı olarak, enkarnasyondaşlarıyla alansal biraradalığının avantajlarından yararlanamaz. Tüm bunlardan dolayı, alanımızın dejenere olmaması konusunda titizlenmek her bakımdan yararlıdır.

Söz konusu “alansal dejenerasyon” u önleyici önlemlerden biri “BİLGİ İLE TEMAS”tır. Kuşkusuz, birey bilgi ile temasını ne kadar sürekli kılarsa, bilgi içinde sirkülasyonun sağlanması olasılığını o kadar artırmış ve idrake götüren cehtini de sürekli kılma şansını yakalamış olur. Bu gidiş, farkındalığın idrak ile açılımını da beraberinde getirecektir. Böyle bir gidişle realiteler içinde yükseldikçe, “SADE VE GÜÇLÜ BİLGİ” ile karşılaşma liyakatini de elde etme şansını yakalayabiliriz. Bu şekilde birey, genel anlamda bilgiyi kendiliğinden talep etmiş demektir.

Bilgi enerjisi bilgiyi talep eden varlığa, varlık bilgiyi idrak edene kadar yaklaşımını sürdürür. Yukarıda betimlemeye çalıştığımız tutum ve titizlik içinde bulunan varlık, bir bakıma idrake götüren cehit  içinde bulunduğundan dolayı da, alanının dejenerasyonunu en azından koruyor durumda bulunmuş olur. Böyle bir titzlik içinde birey “ne kadar çok bilgi ile temas” ederse; yüzeysel bilgilerden, “ağır” bilgilere geçişini de o derece kolaylaştırmış olur. Böyle bir kimse için bilginin kaynağı değil, taşıdığı tesiri önemlidir. Esasen bu tutum içinde bulunan birey böyle bir (bunu fark edebilecek bir) fehim ve feraset de geliştirmiştir.

Burada şunu da belirtmekte yarar vardır ki, her hangi bir vesileyle temas edilen bilginin çokluğu değildir bireye bu güzel nitelikleri ve avantajları kazandıran. Burada daha da önemli olan (bilginin çokluğundan, hatta kaynağından da önemli olan), bilginin taşıdığı tesir ve onun birey tarafından hazmedilmesidir, bilgi ile titreşimsel birlikteliğin sürdürülmesi, bilgi içinde sirkülasyonun sağlanması, kendinden geçmişlik niteliklerinin kazanılması cehti içerisinde bireyin, kendi nefsinin  hegemonyasından kurtulmasıdır. Birey, ancak o zaman sade ve güçlü bilgiye olan liyatini sadece artırmakla kalmaz, onu içsel gelişim yönünde değerlendirme performansınını da doğal olarak sergiler.