İLÂHÎ VE BEŞERÎ NİTELİKLİ ADÂLET

İLÂHÎ VE BEŞERÎ NİTELİKLİ ADÂLET
HAZIRLAYAN : Selman GERÇEKSEVER

Hukuk felsefesindeki “doğal hukuk” kavramı kapsamında; tüm beşeriyeti kapsayan ve değişmez nitelik taşıyan kuralar vardır. Bu kuralardan biri, “kuralın; bireyin akılsal ve toplumsan doğasına uygun olması”dır(Hukuk Felsefesi, Prof.Dr.Adnan Güriz). Bu kuralın savunucularından Hugo Grotius’un(ölümü 1645) önerisine göre, kuralın esâsını “söze bağlılık”(ahde vefâ)oluşturur, yani adâletin olmazsa olmazlarından, bildiğimiz dürüstlük. Âdil olmak dürüstlüğün gereğidir. Mutlak anlamda dürüst olan ise ALLAH’tan başkası değildir. Öyleyse tezâhürat, İlâhi Adâlet üzeredir. Doğal hukukun başka bir kuralı ise, “her bireyin sâhip olduğu eşya üzerindeki hakkına saygı gösterilmesi, herkese hak ettiği cezanın uygulanması ”dır. Doğal hukuk kurallarının toplum düzeninin insanî değerlere uygun şekilde sürüp gitmesi için her zaman ve her yerde uygulanabilir olması gereklidir. Eğer tüm ülkelerde değilse bile, hiç olmazsa uygar ülkelerde aynı karakteri taşıyan kurallara uyuluyorsa, bunları da doğal hukuk kuralı saymak yanlış olmaz. “Çünkü evrensel bir sonuç, evrensel bir nedenin varlığını gerektirir. ”(Prof.Dr.Adnan Güriz)

İlâhi Adâlet ve İrâde kapsamlı olan İlâhî İrâde Yasaları’nın(Sünnetullah) toplumlara göre yorumlanmış şekli genel hukukun kapsamında olan toplumsal yasalardır. Kadîm zamanların hukukçularından Thomas Hobbes’e göre, “Doğa yasaları ancak devlet tarafından yorumlandığı taktirde beşerî akla uygun bir nitelik kazanır.”
Ünlü filozor Sokrates yasaları iki ana gruba ayırmıştır; yazılı olan ve yazılı olmayan yasalar. Bunlardan, “yazılı olmayan yasalar” İlâhî İrâde’nin bir ifâdesidir ve genel ahlâkın oluşturduğu kurallardır. Yazılı olmayan yasaların amacı, iyiliği ve adâleti gerçekleştirmektir. Bireydeki “adâlet duygusu”, o kimseye; neyin doğru ve iyi, neyin yanlış ve kötü olduğunu öğretir. Dolayısıyla iyi bir toplum adâlet duygusu gelişmiş bireylerden oluşur. Başka bir söylem ile, toplumda adâletin / hukukun zedelenmemiş olması ve yaygınlığı o toplumda “adâlet duygusu”na sâhip bireylerin yaygınlığının işaretidir.

Adâlet kavramının evrensel ve toplumsal boyutlarının İlâhî Kelam’daki durumuna baktığımızda, Sebep-Sonuç Yasası’nın daha belirginleştiğini görüyoruz. Yani varlık, kendi, eylemlerinden kendisi sorumlu. Bu durum, Kur’an’daki ifâdesini şöyle bulmuş: “ İnsan için kendi gayretinin ürününden başkası yoktur. Kim bir zerre miktarı hayır işlerse, onu görür ve kim de bir zerre miktarı şer işlerse, onu görür “.(Necm 39) Varlık, fıtratında bulunan seçme özgürlüğünü ve iradesini kullanış şekline göre belli bir sonuçla karşılaşıyor. Bu nedenle sâdece eylemlerimizden değil, düşüncelerimizden de sorumluyuz. Saptırılmış / tahrif edilmiş, (Kur’an öncesi) dinsel öğretilerde görüldüğü gibi; dedenin/ninenin günahlarından torunlar da (hattâ Âdem’le Havva’nın günahlarından tüm beşeriyet) sorumludur, birey doğuştan günahlıdır vb.vb. gibi) temelinde adâletsizlik bulunan saçmalıklar söz konusu değildir.

Tüm bunlara ek olarak, yine Kur’an’a göre, “Kimse kimsenin günahını üslenemez.” Âyetin tamâmı şöyle: “ Herkesin kazanacağı kötülük kendi aleyhinedir. Hiçbir günahkâr bir başkasının günahını da yüklenemez.”(En’am 160, İsra 15, Necm 38) Kur’an’ın adâlet anlayışı arınma anlamında temizliği de kapsamı içine almış: “ Kim temizlenirse, ancak kendi benliğini temizler.” (Fâtır 18) Nihâyet, Kur’an,  Mümtehine 8’de şöyle buyurmuş: “ ALLAH adâleti ayakta tutanları sever.” Peygamber’e de sanki tembihat var; “…aralarında hükmedersen, adâletle hükmet !”(Mâide 42)

Nihâyet, ele aldığımız konu için yukarıda alıntılar yaparak irdelemeye çalıştığımız kaynaklardan sonra, önümüze konan en yeni bilgi kaynağımız İLÂHÎ NİZAM ve KÂİNAT  adlı eserde İlâhi Adâlet kavramının İlâhî İrade ve İlâhî Düzen’le birlikte ele alındığını görüyoruz:
Vazifeli varlıklar, gözetimlerinden sorumlu oldukları varlıkların gelişmelerine katkı sağlamak  amacıyla (onların bedenli yaşamlarındaki vazifelerinde) başarı kazanmalarını sağlayacak cehit ve gayretleri göstermelerine zemin hazırlamak için; ağırlaştırıcı, güçleştirici ve bazen da (adâletsizlikmiş gibi görünen) olanaksızlaştırıcı bir sürü olayı onların önlerine sürerler. İşte ve olaylar ve başkaları İlâhî Düzen’in Yasaları’na göre düzenlenirler(sayfa 78). Bu duruma göre; adâletsizlik , liyakatsizlik, kısaca yersizlik ve rastgelelik söz konusu değildir.  Yukarıdaki satırlarda anlamını bulan İlâhî Adâlet’ten dolayı da, “…herhangi bir işin aksaması, bozulması, kötü sonuçlar vermesi gibi düzeni bozucu olumsuzluklara aslâ izin verilmez(sayfa 82).
İlâhî Adâlet üzere işlediğini gördüğümüz İlâhî Düzen, tüm evrenin durum ve hallerini o kadar kusursuz bir uyum içinde düzenlemiş, o kadar doğru düzgün bir mekanizmaya bağlamıştır ki, tüm sonsuz görünüşlerine karşın, evrendeki olaylar bir tek yürüyüş hâlinde akıp gitmektedir(sayfa 91). “Bu düzeni bozmaya hiçbir kudret muktedir değildir.”(sayfa 155)
“Tekrardoğuşun getirdiği olanakların sonucunda İlâhî Adâlet tecelli eder. İlâhî Adâlet’in kesin tecelli yeri burada ve ötede tekrar tekrar doğuşlarla belirlenir.” diyor Ergün Arıkdal (RUSALLIK ÜZERİNE DENEMELER,1991 yılı baskısı, sayfa 73)
Tüm bunlardan anlaşılıyor ki, günümüzün ve kadîm zamanların beşeri kusurlarına bakarak “adâlet / denge diye bir şey yoktur” vb. söylemlerde bulunmak; ya gerçeği görememek, ya da (güneş sistemimizin sınırlarına yakın bir yerden bakıldığında, teleskopla bile görülemeyecek kadar küçük bir zerre olan) gezegenimizdeki olumsuzluklara bakarak, evrensel ve varlıksal bir genelleme yapmak, bilgi nasipsizliğine dayalı beşerî  bir yanılgıdan başka bir şey olmamaktadır. Dış uzayın derinliklerinden alınmış bir fotoğraf karesine baktığımızda, “yıldızlar karmakarışık, düzen denge (adâlet) bunun neresinde…” diye düşünebiliriz. Bu yanılgı bizlerin algılama yeteneklerimizin çok sınırlı ve kısıtlı olmasıyla, görünenle yetinme zafiyetimizle  ilgilidir. Oysa esas olan, o görünen kaostaki düzendir; yani düzensizlikteki düzen… Ayrıca bu “düzensizlikteki düzen” kalıplaşmış, betonlaşmış, âtıl durumda da değil, son derece etkindir. Hareket ve aksiyon evrenler boyuncadır. Evrenlerde hareketsizlik söz konusu değildir. Yaratılış süreklidir ve “ALLAH her an başka bir iş ve oluştadır.”(Kur’an, Rahmân 29). ALLAH, bizim de kendisine benzememizi istiyor, bu nedenle; varlıksal ve evrensel işi gelişmek ve giderek O’na benzemek olan bir varlık için, geçici bir süre de olsa, atâlete düşmek, “kabuklar içinde sâbitleşip kalmak” varlıksal bir tâlihsizliktir.
İşte İlâhî İrâde Yasaları ve İlâhî Adâlet kapsamında sürüp giden bu hareketlilik evsensel düalite ilkesi kapsamında bir olgudur. Düalite mekanizması olmaksızın, hareket; hareket olmadan da madde oluşmaz. Düalite, hareketin ilk kaynağı ve esâsıdır(24). Bu duruma göre dengelerin oluşması ve bozulması süreklidir. Günlük yaşamda, toplumda bir dengesizlik (adâletsizlik) varsa, dünya zamanına göre bu çok uzun sürse de, dengeye (adâlete, hem de daha üst düzey bir adâlete) ulaşmak içindir, varlıklar için; yaşam sınavları geçirerek şuurlanmaya vesile olması, deneyim ve görgü birikimiyle, özbenliklerinin özbilgilerine katkı sağlamak ve bağlı oldukları ruh varlığının tekâmülüne hizmet içindir. Belki, yukarıdan beri sözünü ettiğimiz İlâhî Adâlet’e tekrar tekrar doğuşlar boyunca giderek uyum sağlamak içindir. Belki de, gelişim; bir bakıma, varlığın, bulunduğu zaman-mekân kesitinde, yapabildiği kadar İlâhî Adâlet’i gerçekleştirme cehtidir. Beşerî adâletin bile gerçekleşmesi, bireylerin birbirinin hakkına / hukukuna saygılı olması için belli bir şuur düzeyine gelmeleri ve egolarını yeterince kontrol altına almış olmaları gerekirken, varlıksal düzeyde İlâhi Adâlet’e belli bir miktarda uyum sağlamış olmak için, gelişim düzeyinin de ona paralel olarak artmış olması gerekmez mi? Hepimize başarılar…
……………………………………………..
Yararlanılan Eserler:
KUR’AN
İLÂHİ NİZAM ve KÂİNAT, Bedri Ruhselman, Ruh ve Madde Yayınları
RUHSALLIK ÜZERİNE DENEMELER, Ergün Arıkdal, Ruh ve Madde Yayınları
HUKUK FELSEFESİ, Adnan Güriz, Siyasal Yayınları

TARİH ÖNCESİNDE BİZDEN İLERİ UYGARLIKLARIN İZLERİ...

TARİH ÖNCESİNDE
BİZDEN  İLERİ  UYGARLIKLARIN  İZLERİ...

Derleyen: Selman GERÇEKSEVER

      Bugünkü başarılarımız, bizden önce gelip geçmiş 40.ooo insan nesline  dayanır. Keşfedilen uygarlıklar, yazıtlar, papiruslar ve kitaplar dünya beşerinin  serüvenini bir zaman örgüsü içinde sunarlar bize. Kişisel çabalarıyla değerleri  ortaya çıkaran ve bu tutumlarıyla yeryüzü toplumuna tohum işlevi gören düşünürler, dar kafalı ve tutucu çağdaşlarına meydan okuyarak, dünyanın ve evrenin sanıldığından daha büyük, daha yaşlı olduğunu asırlarca önce ortaya koymaya çalıştılar. Bu gerçek bilim öncüleri sâyesinde son 400 yılda evrenin büyüklüğü ve yaşı konularıyla ilgili kavramlar kökünden değişti. İletişim araçları teknolojisindeki büyük gelişmeler nedeniyle, gezegenimiz tek bir topluluk olma yolunda hızla ilerlemektedir. Kendi kendimizi mahvetmeden, yer küremizde bütünleşmeyi başarabilirsek, evrensel nitelikli çok büyük bir adım atmış

      Yukarıda sözünü ettiğimiz bilgi birikimi, olduğu gibi ya da düzgün bir şekilde yükselen (kesiksiz) bir eğri halinde zamanımıza kadar gelebilmiş midir? H a y ı r !  Keşke bu sorumuza ‘Evet.’yanıtını verebilseydik. Çünki, klasik yazarların; eski (kadim) Mısır, Babil, Hindistan, Meksika, Yunan, Çin, ortaçağ ve çağdaş kökenli kaynaklarını incelediğimizde, görüyoruz ki; bilim ve sanat tarihi gelişiminde, ‘karanlık’ ve ‘aydınlık’ olarak nileyebileceğimiz dönemler yaşanmıştır. Bilimin ve sanatın ‘gündüzleri ve geceleri’ asırlık dönemler hâlinde birbirini izleyerek günümüze kadar gelmişlerdir. Bir örnek; “Dünyamız dört köşeli olup, İberya Yarımadası’ndan (İspanya) Hindistan’a, Afrika’dan Rusya’ya eğin uzanır. Bu dört köşe dünyanın dört duvarını yüce yüce dağlar oluşturmuştur ki, gök kubbe de bu dağların üstünde durur. Dünya aynı zamanda sandık şeklinde bir yapıdır ve bilinen tüm karalar ile denizler bu sandığın tabanında bulunur. Gök kubbe bu sandığın kapağı, dağlar ise sandığın dört bir yanıdır.” Altıncı yüzyılda (Y.Y.da) yaşamış bilim insanı ve kaşif Cosmas Indicopleustes’in ‘Hıristiyan Topoğrafyası’ adlı eserinde dünyamız böyle tanıtılmaktadır. Oysa, bu bilim insanından 1000 (bin) yıl önce bazı düşünürler dünyamızın şekli konusunda gerçeğe daha yakın bilgilere sahipti: Örneğin, Fisagor (MÖ.600) yeryüzünün küre şeklinde olduğunu

Yazımızın akışı içinde, daha ileride de değineceğimiz gibi; yukarıdakilere benzer örneklerin incelenmesinden de anlaşılacağı gibi (ayrıca, telefonun mucidi Alexander Graham Bell’in de belirttiği gibi) aslında, kadîm yol ve yötemler yeniden ortaya çıkarılmış, eski deneyler / deneyimler yinelenmiştir. Çünki, şu ya da bu nedenle henüz okullarımızda okutulmamasına karşın, eldeki belgeler göstermektedir ki; Fleming’den önce penisilin, Wright Kardeşler’den önce uçak, K.Kolomb’dan önce Amerika Kırası, Galile’den önce Jüpiter’in uyduları, Apollo uçuşlarından önce AY, Volta’dan önce pil bilinmekteydi... Yakın geçmişte SETI Projesi’yle araştırılması yapılan ‘dünya dışı yaşam’  konusu MÖ.500’lerde halledilmişti. Sümerliler evrende yalnız olmadığımızı biliyorlardı. Okullarımızda Kristof Kolomb tarafından ilk olarak keşfedildiğini okuttuğumuz Amerika Kıtası MÖ.500’lü yıllarda biliniyordu. Bu, bir bakıma, her ne nedenle olursa olsun, gerçeği ört-bas etmek(Kur’an’sal söylemiyle “küfr”) ve insanları yanıltmak, haber alma özgürlüğünü engellemek değil midir? Neyse; bu, işin ayrı bir yanı... Başka bir yazımızda konunun o yanına da değiniriz.

SETI, Arecibo Observatory
       Tüm bunlar bize gösteriyor ki, geçmişin karanlıklarından günümüze kadar olan (ya da öyle olması gerektiğini düşündüğümüz) bilgi akışı (şimdi, asıl konumuzla ilgili olmayan) birçok nedenlerle ( ki bunlara büyük kütüphanelerin yakılması da dâhildir) engellenmiş ve dünya insanı birçok gerçeği yeniden keşfetmek zorunda bırakılmıştır. Hatta bunu o kadar doğal bir şeymiş gibi yapmıştır ki, yüzyıllarca önce bilinen bir şeyin mucidi kendisi olduğunu söylemiş ve okullarda bu yolda öğretim
yapılmıştır.

      21.Y.Y.’a girdiğimiz şu zamanda da durum eskisinden farklı değildir. Yani çok eskilerin bildiği pek çok şey, hiç yokmuş gibi hâla gizlenmekte ya da ‘efsane / hayal’ yakıştırmalarıyla geçiştirilmeye çalışılmakta, yeniden bulunmaya ya da  yeniden kanıtlanmaya çalışılmaktadır. Bize tarihin derinliklerinden göz kırpıp duran örnekleri birlikte gözden geçirmeyi sürdürüyoruz:

1- Venüs’ün değişimleri konusundaki ilk modern (?) gözlemler Galileo ile başlamıştır. Kendisi bu konuda şöyle yazmıştı: “Aşkın annesi olan Venüs, Ayın hareketlerini taklideder.” Galileo’dan çok çok önce yaşamış olan Babil’li gözlemci (astronom) rahipler de Venüs’e “AY’ın kızkardeşi” ya da “AY’ ın ulu kızı” diyorlardı. Venüs, parlaklık yönünden, Jüpiter’e daha çok benzer ve çıplak gözle bakılınca, ona ‘Jüpiterin kızkardeşi’ demek daha uygundur. Bu da bize, Babil’in râhip bilginlerinin Venüs’ün AY’a benzer değişimler gösterdiğini bildiklerini kanıtlamasa bile, düşündürmez mi? Babil bilgeleri Jüpiter’in teleskopsuz görülmeyen dört uydusunu kayıtlarına geçirmişlerdi. Prof.George Rawlinson bu konuda şöyle der: “Jüpiter’in dört uydusunu gördüklerinin kesin kanıtı var. Satürn’ün 7 uydusunu bildiklerine inanabiliriz.” (G.Rawlinson, Kadîm Doğu Dünyasının Beş Büyük Krallığı, Cilt-3)

2-Demokritus öğrencilerine uzayda dünyaların doğduklarını ve orada öldüklerini öğretirdi. Bu dünyalardan ancak bazılarının yaşamaya elverişli olduğunu söylerdi. MÖ.500-428 yılları arasında yaşayan Yunanlı düşünür Anaxagoras da, “Üzerlerinde yaşam barındırabilecek nitelikte başka dünyalar” konusunda yazılar yazardı.

3- Dünyanın belkide ilk hesap makinası Çinliler’in 2600 yıl önce yaptıkları ‘abakus’ tur. Hâla kullanılan abakus ile  inanılmaz hesaplar yapılabilmektedir. İskenderiye mühendisleri bundan 2000 yıl önce 100 çeşitten fazla otomat imal etmişlerdi. İkarus’un babası olan Daedalus’un kkendiliklerinden hareket eden ve tıpkı insana benzeyen makinalar yaptığı söylenir...Garcilaso de La Vega’nın anlattığına göre, Rimak Vadisi’ndeki İnka Heykeli konuşur ve sorulan soruları yanıtlarmış, günümüz
bilgisayarları gibi... Kadîm Roma Orduları Mısır’a girdiklerinde, Memnon’un MÖ.1500 yılında dikilmiş olan ve şarkı söyleyen heykelini görmüşlerdi. Doğan güneş heykelin başını  aydınlatır aydınlatmaz, heykelin içinden müzik nağmeleri yükseliyordu.

Abakus
4- Zamanımızdan asırlarca, hattâ binlerce yıl önce yaşamış olan insanların hâla akıl erdiremediğimiz ve gururumuza yediremediğimiz için kabule yanaşmadığımız aletler, desenler, gizemli taşlar ve garip yer işaretlerinden söz açılınca, piramitlere değinmeden geçilir mi? Kuşkusuz, burada; piramitlerin

yapılışlarından ve taşıdıkları gizemden uzun uzun söz edecek değiliz fakat aşağıda aktaracağımız iki konu, bu yapıları hala mezar anıt sananları biraz daha araştırmaya (hiç değilse susup, düşünmeye) yöneltecektir:

Kefren Piramidi Eylül 1967’de kozmik ışın cihazlarıyla,
Piramitler konusunda çalışmış başka bir bilim insanı  dedektör kontrolundan geçirilmişti.
Cihaz, her yönüyle, kusursuz çalışıyordu. Bu piramidin köşeleriyle yanları açıkça görülebiliyordu. Fakat 1967 ile 1969 yılları arasında bilim adamlarının aldıkları kayıtlar Kahire Üniversitesi’nde IBM-11-30 bilgisayarlarından geçirildiklerinde, şaşırtıcı bir durum ortaya çıkmıştı: Ses bantlarının günlük kayıtları birbirini hiç tutmuyordu. İncelemenin yöneticisi Prof.Emir Gohed, “Böyle birşey bilimsel yönden olanaksızdır. Burada fen ile alay eden bir gizem var. Piramitlerde bilmediğimiz bir güç, bizim bilime / bilgilerimize meydan okuyor...” Prof.Ghaneim de şöyle yazıyordu: ”...Sözgelimi, düşünün bir kez; piramitlerin içinde, taa derinlerde, dış dünyadan öylesine yalıtılmış boşluklar var ki, buralara taze hava ancak piramit kapatıldıktan 4000 yıl sonra bu boşlukları bulanlar tarafından getirilmiştir. Öte yandan, yan duvarlar, taban ve tavanlar rengârenk ve çok ince hiyeroglif ve frekslerle kaplıdır ve bu resimler hiç kuşkusuz içerde, piramidin inşası tamamlandığı zaman çizilmiştir. Peki ama, bu işin sanatkarları hangi ışıkta çalışmıştı? Böylesine incelik ve kusursuzlukta yapıtlar verebilmek için, en aşağı, güneş ışığı kadar güçlü ışık kaynağı gerekmektedir. Meşale ve lamba ışığı bu iş için yeterli değildir. Nitekim, bu sistemle aydınlatılmış tüm boşluklarda rastlanan duman ya da sis izine burada rastlayamadık.”

5- Bağdat kanalizasyonunu inşa etmekle görevli bir Alman mühendis yöresel müzenin ‘önemsiz öteberi...’ başlığı altında topladığı nesneler arasında ‘din eşyası’ olarak etiketlendirilmiş ve hala çalışabilir durumda elektrik pilleri bulmuştu. Bu araç gereç taa Sasaniler hanedanı (MS.226-630) zamanından kalmaydı.

Bu buluştan sonra yürütülen araştırmalarda, 2000 (iki bin) yıl öncesinden başlayarak, genellikle elektriğin ve özellikle galvanoplastini büyük bir kıskançlıkla koruyan bir tarikatın varlığını ortaya koydu. Yine de, “Bağdatlı eski elektrikçiler” yeni bir şey icat etmiş sayılmazlardı. Şehrin birkaç kilometre güneyinde, eski Babil’in merkezinde 3-4 bin yıl önce yapıldığı hesaplanan akümülatörler gün ışığına çıkartılmıştır.

      Örneklerin ayrıntılarına daha fazla giremiyoruz; hiç değilse, öteki örnekleri sorular şeklinde ortaya koyup bırakalım da, ilgilenen okurlarımıza ipucu ve ilgilerini ateşleyecek edecek birer kıvılcım olsun...:
• Mahabarata’da sözü edilen uçakları ve atom bombalarını kullananlar kimlerdi?
• Metallerin birbirine dönüşebileceğine inanan  kadîm bilge simyacıların bu inançları hangi bilgiden kaynaklanıyordu?
• Amerika, İzlanda ve Antarktika’nın keşfinden binlerce yıl önceki insanların bu yerleri oldukça ayrıntılı olarak bilmeleri nasıl açıklanır?
• Asırlarca önce kullanılmış olan  Maya takvimi bizimkinden üstün nasıl olabilir?
• Altimira’daki şahane kaya resimlerini yapanlar kimlerdi?
• Kadîm bilgelikte Mars’ın iki ayı olduğunu nereden ve nasıl biliniyordu?
• Kadîm Çin’den Hou Yih “AY’ ın çorak, ıssız ve cam gibi bir yer olduğunu nasıl bilebilirdi; hem de, bundan 4300 yıl önce?
• Sanskritçe yazılmış olan MANU Kitabı’nda evrim düşüncesini Darwin’den çağlar önce dile getirenler kimlerdi?
• Atlantis, Mu, Lemurya gibi şimdiki dünya haritasında bulunmayan kıtalarda / topraklarda yaşayanlar buralarda bugünkünden daha üstün uygarlıkları nasıl oluşturdular?
• Stonehenge (İngiltere) ve benzeri yapıtları inşa edenler taşların hangi özelliklerinden yararlanıyorlardı ve bu mühendislik bilgisi onlara nereden gelmişti?

 • Ya, İnkalar’a ne demeli? Bugünkü araştırmacıları hayrette bırakan yeraltı tünellerini, mumyalarını, yollarını, posta örgütleriyle toplum bilgilerini kimden öğrendiler?
Stonehenge, İngiltere
• Aztekler’in günümüze kadar ulaşan sulama kanalları, hangi bilgiyle ve hangi amaca hizmet için yapıldı?

• Nazca Çizgileri’ni oluşturanlar kimlerdi; onları hangi bilgiyle ve teoriyle açıklanacak?
Konuyla ilgilenen okurlarımız, literatürün (bize bu soruları sorduran) bilgi ve belgelerle dolu olduğunu bilirler. Görüldüğü gibi, uygarlığın kökleri zamanın, bizim sandığımızdan çok daha derinlerinde yatmaktadır. Tarihin bilmediğimiz (daha doğrusu, bizlerden gizlenen) kısmı, bildiklerimizden (okullarımızda öğretilenlerden) çok daha fazla... Ünlü bir İngiliz tarihçinin dediği gibi, “Asıl tarih, bilinmeyen tarihtir...” Dünya uygarlık tarihi belki de yeniden yazılacak ve o zaman anlaşılacaktır ki, tüm bu ve benzer soruların gerçek yanıtları iki temel bilginin ışığında aydınlanacaktır:

 Çok eskiden dünya gezegeni sakinleri büyük bir uygarlığın Altın Çağı’na ulaşmıştı. Bu uygarlığın şu ya da bu nedenle (ki bu konuyla ilgili bulgu ve belgeler de vardır) ortadan kalkması sonucu, bilgi mirası masal ve efsaneler hâlinde zamanımıza kadar geldi.

2- Çok eski çağlarda uzaydan gelen ileri bir kültürün elçileri (Nommo, Oannes, Thot, Orfe, Quetzalcoatl vb.) dünya beşerinin kendi bilimsel ve teknolojik düzeylerine yükseltmeye çalıştılar.

      O halde, dünyada hiçbir şey yeni değildir. “Yeni bilgi” diye bir şey yoktur. Her şey, şu ya da bu şekilde, şu ya da bu zamanda söylenmiş ve yazılmış olarak bir yerlerde durmaktadır. Ancak, dünya insanı gelişip değiştikçe, verilmiş olanı (zaten var olanı) fark eder  duruma gelmektedir ama egoistliği de bir yana bırakamadığımızdan, bulduklarımızı hemen kendimize mâl etmekten de kendimizi alamıyoruz...
YARARLANILAN KAYNAKLAR:
• Ruh ve Kâinat Dergileri
• Zamansız Dünya, Peter Kolosimo
• Kayıp Uygarlıklar, Rupert Furneaux
• Tanrıların Tohumları, Andrew Thomas

UFO ARAŞTIRMALARI TARİHÇESİ

UFO ARAŞTIRMALARI TARİHÇESİ
HAZIRLAYAN: Selman GERÇEKSEVER
GİRİŞ:

Şimdiye kadar yayınlanmış olan UFO gözlemlerinin çoğu ABD’den çıkmışsa da, dış uzaydan ziyaretlerin yapıldığı tek ülke burası elbette ki değil. Tam tersine asıl gerçek odur ki, başka bazı ülkelerde UFO gözlemleri ABD’dekinden daha fazla yapılmış ama bunlar yayınlanmamıştır. Dünyanın tümündeki bu konuyla ilgili istatistikler ise tam değildir. ABD’den başka ülkeler bu haberleri hep ABD’den beklemişler ve kendi ülkelerindeki UFO gözlemlerine ve ilgili olaylara kayıtsız kalmışlar hatta (halkın haber alma özgürlüğünü de hiçe sayarak, be gerçeği ört-bas etmeye çalışmışlardır. Bu nedenle, dünyanın dört bir yanındaki UFO gözlemleriyle ilgili rakamlar tahmini olmaktadır.

І. ve II. Dünya Savaşları Öncesi:
On dokuzuncu yüzyıldan önceki UFO gözlem raporları gerçek olmayan bilgilerle doludur. Daha gerilere gittikçe, üzerinde çalışmaya değer data giderek azalır ve araştırmacı ya da okuyucu spekülasyonlara zorlanır. 19. Yüzyılın ilk yarısında, akademik niteliği olmayan kimseler tanımlanamayan ya da akıl erdiremedikleri tüm göksel olayları birer dinsel(mistik) deneyim olarak yorumlama eğilimi sergilemişlerdir.

 Bunlardan en çok bilineni Portekiz’de yaşanan Fatima Olayıdır(1917). Pek çok ciddi UFO araştırmacısının ortak kanısına göre Fatima Olayı aslında tipik bir UFO Vak’asıdır ama çok büyük ölçüde halk ve Kilise mensupları tarafından dinsel bir deneyim olarak yorumlanmıştır: Olayın merkez kahramanları üç kız çocuğudur ve gözlemlenen ışıklı olay da, onlara göre “Meryem Ana’nın Ortaya Çıkışı” dır. Bu olayda; “…güneş gibi ışıklı obje(“Virgin Mary”) sallanarak dünyaya(Portekiz semalarına) yaklaşmış, bir süre ileri geri hareketten sonra uzaklaşıp gitmiştir”. Bu olay , söz konusu çocuklara yönelik olarak gibi cereyan etmiştir ama tüm kasaba halkının
gözleri önünde cereyan etmiştir. 1917’nin Portekiz köylüleri, kadîm zamanların
İknaları’nın yaptığı gibi bu ışıklı cisme “Tanrı” damgasını vurup yerlere
kapanmadılar ama olaya “mucize” demekten de geri kalmadılar. Binlerce
gözlemcisi olan Fatima Olayı’nın tam olarak ne olduğunu; ne din tarihçileri, ne
Kilise, ne de UFO araştırıcıları net bir şekilde açıklayabilmiştir(olayın tamamı
hakkında ayrıntılı bilgi için bkz.: PLANET Dergileri, Ruh ve Madde Yayınları.)
1900’lü yılların başlarındaki olaylarla ilgili tartışmaların(bir sonuca varmadan)
     Fatima ve kardeşleri
bu kadar sürüp gitmesinin nedeni; o zamanlarda bugünkü gibi ölçümlerin ve aletli gözlemlerin yapılmaması olarak gösterilebilir. Bu nedenle o olayları ele alan konunun araştırıcıları da çalışmasını, spekülasyonlara ve tahminlere dayandırmak zorunda kalıyordu. Çünkü ellerinde gerçeklere dayalı parametreler bulunmuyordu. Açıktır ki, bir konuda ölçümlere dayalı ne kadar çok gerçek varsa, o kadar az spekülasyon var demektir. Bunlardan dolayı 19. Yüzyıl sonları ve 20. Yüzyıl başlarındaki göklerdeki sıra dışı olaylar her yöne çekilmiştir.

Avrupa UFO gözlemlerinin ilk dalgasını, 1909 tarihli İngiltere gözlemleriyle başlatmak konunun araştırmacıları arasında görüş birliği vardır. Gözlendiği rapor edilmiş İngiliz objeleri, güçlü projektörleri olan; sert dönüşler yapan ve havada asılı gibi duran nesneler olarak betimlenmiştir. Bu arada, söz konusu objelerin yere inişleri ve onların içinden çıkan varlıklarla ilgili olarak raporların sayısı da az değildir. Bu raporlarda alıntılanlar ile1896-1897 Amerika’yla ilgili UFO gözlem dalgasının raporları arasında pek çok ortak nokta bulunmaktadır.

Avrupa UFO gözlemlerinin ikinci dalgası 1930’lu yıllara rastlar ki bunlar da İsveç’in kuzeyinde yoğunlaşmıştı. Kendilerini tanımlayacak hemen hemen hiçbir işarete sahip olmayan, sıra dışı hareketlerle karşılaşan İsveçli pilotları çıldırtan ve orasından burasından ışık huzmeleri çıkan bu UFO’lardan hemen hiç birinin yere indiği rapor edilmemiştir.

II. Dünya Savaşında:
İkinci Dünya Savaşı sırasında UFO gözlemleri yoğunluklarını Pasifik ve Atlantik’teki savaş alanlarında yoğunlaştığını görüyoruz. Bu savaşlar sırasında gözlemlenen UFO’lara “foo fighters” gibi bir ad uydurulmuş ve böyle anılmıştır. O zamanların medyasında çıkan haberlere göre, savaş pilotlarının korkulu rüyalarını oluşturuyordu bu “foo fighters” … Bunlar; alev alev yanan, bazen savaş uçaklarının önünden giden, bazen onları arkadan izleyen, hatta zaman zaman çevrelerinde dairesel hareketler yaparak uçan, pilotlara göre “tanımlanamaz” nesnelerdi. Fatima Olayında olduğu gibi, bu nesnelere mistik bir yorum uydurarak “Aziz Elmos’un Ateşi” adını takanlarda olmuştu. O yıllarda “foo fighters”  takma adıyla anılmış olan bu UFO’ların en ürkütücü hareketlerinden biri de; havadaki bir savaş uçağının çok ilerisinde birden ortaya çıkıvermeleri, ürkütücü bir hızla uçağın üzerine doğru gelmeleri ve tam uçağın önünde âniden 90 derecelik bir manevra ile yön değiştirmeleri oluyordu. Savaş pilotları bunlarla ilk karşılaştıkları zaman, doğal olarak(ve içinde bulundukları savaş psikolojisinin de etkisiyle) onları Almanlar’ın ya da Japonlar’ın gizli silahları/uçakları sanmış ama bu “foo fighter” ların düşmanca bir hareketlerine tanık olmamışlar ve bu değerlendirmelerinde yanıldıklarını

Foo fighters (foo savaşçıları...)
 anlamışlardı. Bununla birlikte, “falanca milletin câsus / düşman uçakları ya da gizli silahı” yakıştırması; konunun câhilleri tarafından ve bile bile bu gerçeği örtbas etmek isteyen çevrelerce kullanılmıştır. Aslında bunlar dünya malı nesneler değildi. Gerçekleri kabullenmekte zorlanan ve yeniliklere(yeni düşüncelere) kapalı olan zihinler böyle ve benzeri yakıştırmalarla rahatlıyordu. Savaştan sonraki yıllarda da UFO’lar için kullanılan bu yakıştırma, “Amerikalıların gizli silahı” ya da “gizli gözlem aracı” şeklinde sürdürülmüştür. Bunlar kuşkusuz artık modası / zamanı geçmiş yakıştırma ve uydurma s Gerçekleri bilerek/bilmeyerek ört-bas etmekte kullanılan bu yakıştırmalar; haber alma özgürlüğünü zedelemek/engellemek bakımından olduğu kadar, birçok insanın ve özellikle de çocukların yanıltılması/kandırılması bakımından önemlidir. Bu adaletsizliği, kendilerine; konuyla ilgili devlet politikası olarak benimsemiş hükümetlerin sayısı, ne yazık ki az değildir. Bunun ekonomik, politik ve askeri boyutlarla ilgili nedenleri de 1 no’lu dipnotumuzdaki kaynaklarda bulunabilir.

Temsili resimdir
 Tekrar konumuza dönerek, dünyanın o savaşlarla çalkalanan yıllarına(örneğin 1946’ya) baktığımız zaman, İsviçre’de de bir UFO gözlemleri yoğunlaşması olduğunu görüyoruz: Gözlenen objeler çoğunlukla dünya malı roketleri andırıyor. Binlerce görgü tanığı bu nesneleri İsviçre semalarında izlemişti. Roket şeklindeki bu UFO’ların yatay uçuşları yaygındı ve bunlardan hiç biri de yere çakılmış ya da parçalanmış olarak bulunmadı. Amerika, General Doolittle’ı araştırmalara yardım etsin diye bu ülkeye gönderdi. Çünkü Amerikalılar bu UFO’ları Rusların “gizli silahı” sanıyordu. İsviçre hükümeti, olayları(ört-bas etme gayreti içinde) açıklayamayınca, doğal fenomenlerin yanlış algılanması/anlaşılması ya da kütle halüsinasyonu olarak açıklamaya çalıştı. Çünkü “hayalet roketler” olarak isim takılan bu objelerden hiç biri yere düşmüş ya da patlamış olarak bulunamadı. İsviçre Hükümeti adına çalışan bilim insanları da, gerçek bilimsel zihniyetin gereği olan, doğruyu söylemek ve olayların üzerine gitmek yerine, hükümetin ört-bas politikası yönünde bir raporla gerçeğin üzerini örtme, dolayısıyla insanların doğru habere ulaşma özgürlüklerini zedeleme talihsizliğini sergilemiş oldular. Bu aynı zamanda Amerikan Hükümetinin dünya dışı zeki hayat politikasının parelelinde bir tutumdu. Beklide General Doolittle’ın asıl misyonu, İsviçre Hükümeti’ne böyle(gerçekleri saptırıcı) bir karar aldırtmaktı.


  Aime Michel (1919-1992)
 1947’de UFO gözlemleri dalgasının Amerikan versiyonu dünya sahnesine çıktı. ABD’deki bu gözlemlerle birlikte UFO gizemi dünya gündemine iyice yerleşmiş oldu. Yukarıdan beri vermeye çalıştığımız tarihçeden de anlaşılacağı gibi, UFO gözlemleri dalgalar hâlinde olmuştur. Amerika’dan sonraki UFO gözlemleri yoğunluğu 1954’te Fransa’da yaşandı. Fransa’daki gözlemler dalgasında, tanımlanamayan uçan objeler sâdece havada değil, yere konmuş/inmiş olarak da saptandı. Hatta bunların bir kısmında UFO’nun yanı sıra dış uzaydan gelmiş varlıklar da vardı. 1954 UFO gözlemleri dalgasını en ciddi araştıranlardan biri Ünlü ufolog Aime Michel’dir. A. Michel, UFO araştırmalarını topladığı kitapları olan “The Truth About Flying Saucers” ve
 “Straight Line Mystery”Ufoloji literatüründe seçkin yerini hala korumaktadır.

Dünyanın kendi doğal yapısından kaynaklanan, “dünyanın doğal elektrik ağı şebekesi” nin mevcudiyeti ve UFO’ların pek çoğunun, bu ağı oluşturan hatlar boyunca görülmesi gerçeğinin keşfi, A. Michel’in çalışmalarının dünya bilimine kazandırılmış bir yan üründür. Ünlü araştırmacı bu teorisine “orthotony” adını vermişti. Bu teori daha sonra
Colorado Üniversitesi’nden Davis Saunders tarafından geliştirilmiştir. Bu çalışmadan sonra, Orthotony Teorisi daha da önem kazanmıştır. Bu çalışmalar ve dünyanın çeşitli noktalarında müstakil UFO gözlemleri sürüp giderken, Fransız halkı ikinci bir UFO gözlemleri dalgasını 1973 ve 1974 yıllarında deneyimledi.

UFO’lar Latin Amerika’da:
Latin Amerika için, “UFO gözlemlerinin uluslar arası lideridir.” denebilir. Bu kıtadaki Brezilya, belki de yüzölçümünün büyüklüğü bakımından olacak ki,(Güney Amerika’daki) gözlemlerin çoğu Brezilya kayıtlıdır. Bu konuda (gözlem sayısı olarak) Arjantin ikinci sırada; Chile, Peru, Venezuela ve Uruguay sırayla daha sonrakilerdir. Herhalde gözlem bolluğundan dolayıdır ki, bu ulusların halklarının büyük çoğunluğu, dünya dışı zeki hayatın varlığını ve bu zeki hayatın temsilcilerinin gezegenimizi ziyaretlerini, tutuculuktan uzak çok doğal olarak karşılar. Tüm bu olup bitenlere, halkın(gerçeği yansıtan) bu samimi kanaatine ve bağımsız bilim insanlarının bulgularına rağmen, siyasi baskı altındaki resmi bilimin hâla UFO’ların varlığını rahatlıkla açıklayamamış olması, elbette ki dünya beşeriyeti(ve çocuklarımız) adına büyük talihsizlik. Bununla birlikte, günümüz uygar yönetimine yaraşır bir şekilde güzel bir medeni cesaret örneği göstererek UFO gerçeğini resmi ağızdan açıklayan hükümetler yok değil; örneğin, Meksika, Fransa ve en son olarak da Yeni Zelanda bunların başında gelmektedir(*).

Brezilya’daki UFO gözlemlerinin belirgin niteliği; yakın karşılaşmaların(2) bolluğu ve gözlemlerle ilgili fiziksel anıtların çokluğudur. Brezilya kaynaklı UFO gözlemleriyle ilgili tüm gerçekler ortaya çıkmadan ve bunlar değerlendirilmeden raporları yazılmamıştır. Brezilya’da bu konunun tanınmış kuruluşlarından “Aerial Phenomenon Research Organization” bu alana çok değerli katkılarda bulunmuştur. Bu organizasyonun önde gelen isimlerinden Irene Granchi dünyaca ünlü bir Bayan UFOlogdur.

Brezilya’yla ilgili iyi incelenmiş ve doğruluğu kanıtlanmış vakalardan biri 22 Mayıs 1973 tarihli ve Onilson Papero’yla ilgilidir. O. Papero 41 yaşında, evli ve iki kız çocuk babası bir Brezilyalıdır. Olay kahramanı o gece sabah üç sularında Catanduva’daki evine dönüyordu. Saatte 55 mil hızla giden arabanın radyosu açıktı, dışarıda da yağmur vardı. Yol üzerinde bir tepenin yamacına geldiği zaman, arabanın radyosunun sesi azalmaya başladı; Onilson, volümü yükseltip, açma kapama(on/off) butonuna birkaç kez dokunduysa da, radyonun sesi giderek duyulmaz olmuştu. Bu arada arabanın motoru da tutukluk yapmaya(“kerkmeye”) başladı. Bunun üzerine sürücümüz, arabası daha fazla güç alsın diye vites küçülttü. Aslında yamaç çok dik değildi ve vites düşürmeye gerekte yoktu ama arabası kerkiyordu.

                  Temsili resimdir...
 Kahramanımız vitesi düşürmek için dikkatini içeri verdiği zaman, yaklaşık 20 cm. çapında daire şeklinde mavi ışıklı saydam bir cismin arabanın içinde ve göstergelerin bulunduğu ön kısımda yavaşça hareket ettiğini gördü. Onilson, ön panelin üzerinde duran mavi ışığa baktığı zaman, onun içinden doğru arabanın motoruna kadar her şeyi görebildiğini hayretle fark etti. Onilson, şaşkınlık içinde; deneyimlediği şeyin ay ışığıyla oluşan bir illüzyonel yanılgı olduğunu birden düşündü ama o gece gökyüzünde ay yoktu, ayrıca hava kapalı ve yağmurluydu. Kahramanımız iyice şaşırmış, hatta paniklemiş durumdaydı: önce radyosu kendi kendine susmuş, sonra arabası kerkmiş, şimdi de arabanın içinde hem de burnunun dibinde dolaşan tabak gibi masmavi bir ışık…

Bu arada yavaş yavaş ama temkinli bir şekilde Onilson rampayı tırmanırken, tepeden, doğru kendi üzerine tutulmuş parlak mavi bir ışık huzmesinin farkına varır. Bu ışık huzmesinin kaynağı parlaklığını artırarak kendisine yaklaşıyordu. Onilson bir an, bunun tepeden aşağı doğru inen bir kamyon olabileceğini düşünür, arabasını yolun iyice kenarına alır ve selektör yapar ama parlak ışık, hızından bir şey yitirmeden yaklaşmasını sürdürmektedir. Kahramanımız çarpışmanın kaçınılmaz olduğunu anlayınca, başını ellerinin arasına alır ve direksiyona doğru eğilir. Bir iki dakika sonra kamyonun geçmesi gerektiğini ama geçmediğini anlayınca başını kaldırır. Parlak nesne 50 feet(yaklaşık 15 m.) kadar ileride ve 30-35 feet(yaklaşık 10 m.)kadar havada asılı durmaktadır. “Yere konmak üzere olan bir helikopter olmalı.” Diye düşündü Onilson ama objeden gürültü gelmiyordu. Bu arada arabanın içinin oldukça sıcak ve havasız olduğunu hissetti. Kapıyı açtı, soluklanmak için dışarı çıktı ama dışarısı da (yağmura rağmen) içeriden farksızdı, sıcak ve havasız…

Nesne oradaydı ve durduğu yerde vınlama sesi çıkarıyordu. Onilson dikkatli baktığı zaman o parlak ışık kaynağını yüz yüze kapatılmış iki tabak gibi bir şey olduğunu anlamakta gecikmedi: 25 feet(yaklaşık 7 m.) kadar kalınlık, 30 feet(8-9 m.) kadar da genişlik… Bu ışıklı cisimden dolayı ortalık epeyce aydınlıktı. Ortamda sıcaklık ve havasızlık sürüyordu. Onilson cisme daha dikkatli baktığı zaman, onun çevresinde dönmekte olan şeffaf bir perde fark etti. Bu şeffaf perde hareketliydi, sağdan sola bir turunu tamamladığı zaman, ortamdaki sıcaklık ve havasızlık son buldu. Bundan sonra objenin altından tüp şeklinde bir uzantı belirdi ve yere kadar uzandı.

 O anda kahramanımız ilk olarak kaçırılma korkusuyla irkildi, panikledi ve yakındaki ağaçlığa doğru koşmaya başladı. Bir “şey” tarafından sırtından çekildiğini hissettiği zaman 300 m. Kadar koşmuş bulunuyordu. Sanki sırtından bir lastiğe bağlanmış olarak geri çekiliyordu. Bundan kurtulmaya çalıştı. Ama arkasında, kendisini çeken bir şey de yoktu. Birden durup/dönüp arabasına baktı. 8-10 cm. kalınlığındaki tüp şeklindeki ışık UFO’nun altından süzülüp duruyordu. Bu ışık huzmesinin  Onilson’un arabasına isabet ettiği noktada araba şeffaftı ve kaputun altındaki motor bile görünüyordu, arabanın içindeki koltuklar ve öteki şeylerde… Kahramanımızın aklı iyice karışmıştı. Bir ara arabanıneriyip akacağını bile aklından geçirmeden  edemedi çünkü henüz arabanın taksitlerini ödeyememişti bile… Zavallı Onilson’un
zihni bu kadar sıra dışılığı kaldıramadı ve bayıldı.
Temsili resimdir


Kronolojik Özet:
1944: Saldırgan olmayan ve “Foo-fighters” takma adıyla literatüre geçmiş olan UFOların, savaş uçaklarının yakın çevresinde(ağırlıklı olarak da Avrupa ve Pasifik üzerinde) yaygın olarak gözlemlenmesi.

1946: “Ghost rockets” takma adıyla Ufoloji literatürüne geçmiş olan UFO’ların İsveç ve komşu ülkelerde bolca gözlemlenmesi.

1947: Belli formasyonlardaki guruplar halinde disk şeklindeki UFOlar Amerikalı gözlemci(iş adamı ve pilot) Kenneth ARNOLD tarafından telaffuz edilen “Flying saucers” takma adıyla Ufoloji
literatürüne geçmiştir. K. ARNOLD’un Cascade Dağları üzerinden uçarken
(Washington Eyaleti) yaptığı bu gözlem, yerde bulunan gözlemciler tarafından da kaydedilmiştir. Bu konuda ABD gazetelerinde 1500’den fazla bireysel gözlem haberi yayınlanmıştı. 1947 yılıyla ilgili başka bir haber New Mexico, Roswell
yakınlarında yere çakılan disk şeklinde bir UFO ile ilgilidir. Aynı yıl disk şeklindeki UFO’lar ABD Hava Kuvvetleri raporları da dahil, birçok resmi gözlem merkezi tarafından saptanmıştır.

1948: Bu yılın en önemli UFO olayı ABD Hava Kuv. “Pilot Yüzbaşı MANTEL” olayı
olarak literatüre geçmiştir. Olay Kentucky(ABD) semalarında gerçekleşti. Yzb.
MANTEL, görüş alanındaki(ve yerdeki radar ile de saptanmış bulunan) UFO ile kısa
süreli it dalaşından sonra, UFO’ya inatla yaklaşmak isteyince, olay MANTEL’in
uçağının havada infilak etmesiyle sonuçlanmıştı. 1948 yılı UFOlarla ilgili başka
önemli bir olay da ABD Hava Kuvvetleri’nde “Project Sign” adıyla resmi bir
Yzb. Thomas MANTEL
araştırmanın başlatılmasıdır. UFO’larla ilgili olayları açıklamak amacıyla başlatıldığı söylenmişse de, çok geçmeden “Project Sign” ın, ABD Hükümeti’nin UFO olaylarını(yani “Evrende Zeki Hayat” gerçeğini) ört-bas etme denemelerinden biri olduğu anlaşılmıştır. Düzmece Project Sign raporunda “incelenen UFO gözlemlerinde/
 vak’alarında yeterince fiziksel kanıt bulunmaması…” gibi resmi bir yalan ile de
ABD ve dünya halkı kandırılmak istenmiştir.

1949: “Project Sign” a rağmen UFO gözlemleri bir azalmaya uğramadan sürmüştür. ABD Hükümeti, bu ört-bas ve yalanlama projesiyle amacına ulaşamayınca, “Project Grudge” adıyla başka bir
projeyi devreye sokar. ABD Hükümeti’nin apaçık gerçeklere(“plain truth”) karşı
ciddiyetten uzak ve haber alma özgürlüğünü zedeleyici bu tutumuna karşı ilk ses
getirici tepkinin Donald KEYHOE’nun söz konusu araştırma(ve belgelere dayalı)
yazısında, dış uzay kökenli bu nesnelerin sadece gerçek olduğunu değil, ABD
Hükümeti’nin sistemli bir şekilde, elinde bulunan fiziksel kanıt ve belgeleri
Donald KEYHOE
gizlediğini yazıyordu.

1950: UFO’larla ilgili ilk kitapların yayınlanmaya başlaması. Belgesel nitelikli bu kitaplardan ilki yine D. KEYHOE’a aittir.

1952: “Project Blue Book” un yayınlanışı. ABD Hükümeti her şeye rağmen gerçekleri ört-bas etkinliğini sürdürmeye çalışıyordu. ABD resmi çevrelerinin, UFO gerçeğine karşı söz konusu bağnaz tutumu; bu tutumu kınayıcı yazıların yanı sıra, ciddi derneklerin kurulmasına da vesile oldu. Bunların en önemlilerinden biri APRO’dur(Aerial Phenomena Research Organization- Hava Olaylarını Araştırma Organizasyonu). APRO, uzun yıllar; UFOlarla ilgili gerçeklerin halka yansıtılması konusunda uğraş vermiş değerli bir sivil toplum kuruluşudur. Bu arada 1952 yılında(Washington DC’de ve o yörede) belirgin bir “UFO olayları dalgası” kayıtlara(radar ve görsel olarak) geçmiştir.

1953: Sponsorluğunu CIA’nın yaptığı Robertson Paneli’ni bu yılda sahnede görüyoruz. ABD Hükümeti, gerçekleri saptırma gayreti içinde; UFO’larla ilgili haberlerin / gözlemlerin yanılgıdan / yanılsamadan başka bir şey olmadığını kaydederek, halkın haber alma özgürlüğünü bir kez daha resmen engellemeyi denemiştir.

Adı geçen panelle ilgili olarak öne çıkan isimlerden biri Donald MENZEL olmuştur.
Bu astronom(Harvard) sanki panelin sözcülüğünü yapıyordu. Resmi ağızların gerçekleri yalanlama gayretlerine karşın, UFO gerçeği de bir türlü ört-bas edilemiyordu(Evrensel Yin-Yang çekişmesinin
tipik örneği ya da UFO versiyonu…). UFO gerçeğinin önde
gelen “temasçıları” ndan George ADAMSKI’nin UFO
 sahnesine çıkışını bu yılda(1953) görüyoruz.
Donald MENZEL
                                                 
                 

               
   
  1955: ABD Hava Kuvvetlerine ait Project Blue Book’un bir Raporunun yayınlanması.

1956: Ufolojiyle ilgili sivil toplum örgütlerinden NICAP’ın sahne alışı (Hava Olayları Ulusal Komitesi- Washington).

     George ADAMSKI
1957: Yeni bir “UFO gözlemleri dalgası” nın ülkenin dört bir yanında deneyimlenmesi. Bu olaylar/gözlemler dizisinin belirgin özelliği, elektrik kesintileridir. Özellikle Levelland-
Texas bölgesindeki gözlemlerde evlerde ve arabalarda elektrik kesintileri kaydedilmiştir. Resmi kaynaklar söz konusu kesintileri “elektrikli fırtına” yalanıyla geçiştirmeye çalışmışsa da, başarılı olunamamıştır. Çünkü pek çok olayda “yaprak bile oynamayacak kadar hava sakindi…”.

1964: Bu yıla damgasını vuran UFO vak’ası “Socorro” olarak Ufoloji literatüründe unutulmaz yerini almıştır. New Mexico,Socorro’da bir polis memurunun(UFO gözlem sınıflandırmasına göre) üçüncü türden yakın karşılaşmasıydı bu olay. Project Blue Book’un gerçekliğini inkar edip yalanlayamadığı bu olay en bilimsel şekilde NICAP tarafından değerlendirilmiş ve konuyla ilgilenenlerin dikkatine sunulmuştur. Bundan ayrı olarak NICAP, “The UFO Evidence” başlığı altında yaptığı yayında 750 UFO olayının bilimsel analizini halka sunmuştur.

1966: Michigan, Dexter’de yere konmuş UFO gözlemine Project Blue Book’un “bataklık gazı” tanısı koyması olayın gözlemcilerinin ve konuya yabancı olmayanların tepkisine neden olmuş ve adı geçen sözde bilimsel(! ?) kuruluş halk tarafından alay edilmek talihsizliğinden kurtulamamıştır. Bu kuruluşun, güvenilirliğini iyice yitirmesinden sonra, konunun incelenmesinin bir devlet üniversitesine (University of Colorado) verilmesine karar verilmişti. Üniversitenin işi ele almasıyla “UFO yakıştırmaları listesi”ne bir yeni alt başlık eklenmiş oldu: “Ball lightning”(Phillip Klass, Aviation Week Magazine). Condon Raporuna göre UFO’lar “yıldırım topları”ndan başka bir şey değildi(! ?).

1967: Amerikan Havacılık ve Astronot Enstitüsünde UFO araştırmalarıyla ilgili bir alt komitenin oluşumu bu yıla rastlar. Wesleyan Üniversitesi’nde bir UFO kursu açılır. Devlete bağlı olmayan bir UFO Araştırma Grubu’nun kuruluşu ilk olarak bir Sovyet TV kanalından duyurulur.

 1968: Bilim ve Astronot Komitesi’nin bir günlük UFO sempozyumu bu yıla rastlar.  Project Blue Book’un halktan gizlediği çok net UFO olay ve gözlemlerinin NICAP tarafından su yüzüne çıkarılıp yayınlanması da 1968’e rastlar.

1969: Project Blue Book artık geçerliliğini tamamen yitirmiş bir durumda resmen
kapatılır. Colorado Üniversitesi’nin kendine göre UFO incelemeleri sürmektedir.
Amerika Bilim İlerletme Derneği bu yılda yaptığı yıllık uluslar arası toplantı gündemine UFO konusunu da katar. Adı geçen derneğin bu tavrına Donald MENZEL’in karşı çıkışı  dikkatlerden kaçmamış ve çok tepki toplamıştır. Bu yılın, UFO konusunun tutuculuktan  ve riyakârlıktan uzak, olumlu yönde aydınlatılması bakımından belki de en önemli olayı, Mutual UFO Network(MUFON)’un Walter ANDRUS tarafından kurulması.

1973: Bazı dünyalıların dış uzaydan gelenler tarafından götürülmesi konusu ilk olarak bu yılda Ufoloji literatürüne girmiş denebilir. Missisippi, Pascagoula’da iki balıkçının söz konusu götürülme(abduction)ve tekrar getirilme olaylarının ilki sayılabilir. Hepsinden önemlisi,UFO Etütleri Merkezi Prof. Dr. Allen HYNEK tarafından bu yılda   kurulmuştu. Astrofizik profesörü olan A. HYNEK daha önceki yıllarda ABD Hava Kuvvetleri bilim danışmanlarındandı.
                                 
1975: Project Blue Book’un bir kısım dökümanı National Archives Kurumu aracılığıyla yayımlandı.

1978: Roswell(1947) Olayı’nın görgü tanığı ile bir röportaj yapıldı ve yayınlandı.

 1979: UFO’lar konusunda daha derinlemesine ve dürüstçe araştırmalar yapılması yönünde bir fon oluşturuldu(Richard HALL, Tom DEULEY, Bruce MACCABEE).

1983: Yukarıda kurulduğunu belirttiğimiz fon(Fund for UFO Research) tarafından desteklenen klinik psikologlar görülme(“abduction”) olaylarından sekiz tanesini derinlemesine etüt ettiler ve götürülen dünyalıların herhangi bir zihinsel rahatsızlıklarının bulunmadığı(dolayısıyla anlattıklarının/deneyimlediklerinin) doğruluğu
Pascagoula olayı tanıkları
ve otantikliği konusunda rapor düzenlediler.

1987: Ufoloji konusunda en çok satan ve çok ses getiren iki araştırmanın bu yılda yayınlandığını görüyoruz: COMMUNION, Whitley Streiber ve INTRUDERS, Budd Hopkins. Bu iki eser sayesinde, götürülme(“abduction”) ve tekrar getirilme olaylarına yönelik ilgi sanki alevlenivermişti.

1991: Bu yılda yapılan bir kamuoyu yoklamasına göre 4.000.000 kadar Amerikalı yaşamlarının bir döneminde götürülüp(“abduction”) tekrar getirilme vaka’sının süjesi durumunda olduğu anlaşılmıştır.

1992: Massachusets Teknoloji Enstitüsü’nde dört günlük uluslar arası konferansta; götürülüp(“abduction”) ve tekrar getirilme olayları, adı geçen üniversitenin psikoloji bölümü uzmanlarınca masaya yatırılmıştı.

1993: Ufoloji konusunda dev kuruluşların bir tür koalisyonu bu yıla rastlar. Konunun önde gelen kuruluşları şunlardır: MUFON, CUFOS ve Fund for UFO Research.

1995: ABD Hava Kuvvetleri’nin Roswell konusundaki itirafı bu yılda gerçekleşir. ABD Hava Kuvvetleri yetkilileri Roswell’in bir hava balonu(meteoroloji balonu) olmadığının itirafında bulunur, 50 yıla yakın bir yalanlamadan ve kandırmacadan sonra… Daha sonraki yılların en önemli denebilecek gelişmesi, Rockefeller’in sponsorluğunda yapılan bilimsel bir toplantıda UFOlar konusunun incelenmeye değer bir konu olduğunun yayınlanması olmuştur.
…---ooo0ooo---…


Dipnotlar:

Bu konuda öteki uydurmaları ve yakıştırmaları merak eden okurlarımız şu kaynaklara da başvurabilirler: EVRENDE ZEKİ HAYAT, Ruh ve Madde Yayınları, YILDIZLARDAN GELEN TANRILAR, Sınır Ötesi Yayınları.

UFOlojide “yakın karşılaşmalar” üç kategoride incelenir: 1- Gece/gündüz görülen ışıklı noktalar, 2- Fiziksel / kimyasal kanıtlar, 3- Yakın karşılaşmalar.(Sınıflama, astrofizikçi UFOlog Prof. Dr. Allen HYNEK’e âittir.)

Barney/ Betty Hill vak’asının ayrıntılı incelenmesi konusunda dipnot 1’deki kaynaklara başvurulabilir.

Eski Sovyetlerdeki durumla ilgili ayrıntılar için bkz.  PLANET Dergisi- Ruh ve Madde Yayınları, * X Dergisi- Sirius UFO Derneği.




Bu konuda öteki uydurmaları ve yakıştırmaları merak eden okurlarımız şu kaynaklara da başvurabilirler: EVRENDE ZEKİ HAYAT, Ruh ve Madde Yayınları, YILDIZLARDAN GELEN TANRILAR, Sınır Ötesi Yayınları.

UFO’lojide “yakın karşılaşmalar” üç kategoride incelenir: 1- Gece/gündüz uzaktan izlenen UFO, 2- Radar ve gözle izlenen UFO, 3- Yakın karşılaşmalar (kendi içinde ayrıca 3 tipe ayrılır). – Prof.Dr.Allen HYNEK, astronom ve ufolog

(*)  Ayrıntılı bilgi için bkz. www.hurriyet.com.tr  (22.12.2010)