BİR VİRÜSÜN VARLIK ÂLEMİNDE BELİRİŞİ, GELİŞİMİ VE GELİŞİME KATKISI

BİR VİRÜSÜN VARLIK ÂLEMİNDE BELİRİŞİ, GELİŞİMİ VE GELİŞİME KATKISI

HAZIRLAYAN: Selman Gerçeksever

Yaratılmış olup da gelişip değişmemek söz konusu değil. Madde, bağlı olduğu ruha hizmet ederek gelişir, değişir, süptilleşir ve değer kazanır. Ebedî olan bu gelişim olgusu maddenin amorf hâlinden başlar. Amorf(“madde öncesi madde”), maddenin hareketsiz ve şekilsiz durumudur ama kedisine yönelik bir tesire tepki verme gizli gücüne(potansiyeline) sahiptir.  Amorf maddenin, Aslî İlke’nin gerekleri kapsamında ve ona bağlanan ruhun(“acemi ruh”) tekâmül ihtiyaçları yönünde hareketlenmesi ile; ilk hidrojen öncesi hidrojen atomunun ortaya çıkması ve bu atomun çevresinde süptil enerjiler bileşiminin toplanması ve sonunda varlığın ortaya çıkması arasında bizlerin sezinleyemeyeceğimiz kadar uzun bir süre vardır.(*)

Hidrojen öncesi hidrojen atomunun ortaya çıkması sürecinde (ruhun tekâmülünün bu ilk aşamasında) ruhlar, maddenin hareketlerine müdahale etmeksizin, tamâmen onlara bağımlı olarak ilerler. Ayrıca, acemi ruhlar bu aşamada bir tek medde formuna da bağlı değildirler; sanki bir madde formundan ötekine savrulur bir durumdadırlar. Ruhların tekâmüllerindeki bu ilk aşama, onların evrene ilk adımlarından, madenin ilk hidrojen atomuna varıncaya kadar sürer. Bu sürede ruh, henüz maddeleri toplayıp, kendisine bir beden oluşturabilecek düzeyde değildir ve o düzeye gelene kadar, ilk tekâmül ihtiyaçlarını belirleyen Aslî İlke’nin gerekleri ne bağlı olarak Ünite’den gelen tesirler yönünde pasif ve mekanik tekâmülünü tamamlamak durumundadır. Onun bu aşamada; özgürlük, şuur, irâde, idrak hâlinde tezahür eden bir kimliği yoktur. Ruhun böyle bir kimlik kazanması ancak, Aslî İlke’nin gerekleriyle belirlenen ilâhi düzen kapsamında amorf madde formları arasında pasif ve mekanik olarak geçireceği ebediyetler kadar uzun süreçten sonra tedrîcen olacaktır.

Ruhun bir evrende başlayan tekâmülünün ilk aşamalarıyla ilgili olarak yukarıda özetle verdiğimiz ayrıntılar, onun evrende kendisini temsil edecek ve tekâmül hizmetlerini görecek bir varlığın ortaya çıkmasının ebediyetler kadar uzun bir süreci gerektirdiği konusunda yeterli bir izlenimi oluşturmuştur sanıyorum.  Evrenin Ünitesi’nden süzülerek evrene giren Aslî İlke’nin gerekleri kapsamında ortaya çıkan varlık aracılığıyla evren üstü olan ruh evrendeki (özel olarak da, evrendeki âlemlerden bir âlem olan hidrojen âlemindeki) tekâmülüne, önce; bugün bilinen hidrojen öncesi hidrojen atomundan, sonra bugün bilinen hidrojen(“H”) atomundan,  bu atomdan türeyen(bugün bilimin bildiği/bilmediği) atomlara, bu atomlardan moleküllere, moleküllerle oluşan bileşiklere ve sonunda yerküredeki ya da başka uzaysal objelerdeki küf ve tek hücreli bitkilere gelene kadar da elbette ebediyetler kadar uzun süre ve süreçlerin geçtiği ortadadır. Ruhun amorf madde ile ilk bağlantısından başlayarak, evrende varlığının (öz benliğin) oluşumuna ve oradan da ilk bitki hücresine bağlanana kadar geçen sürenin sonsuzluğu göz önüne alındığında, o basit hücrenin amorfa ya da hidrojen öncesi hidrojene göre ne kadar gelişmiş durumda olduğu ortadadır. Bitki ya da hayvan hücresinden hangisi olduğu konusunda tartışmaları hâla süren bir virüs de, geçmişine göre oldukça gelişmiş bir varlıktır ama gelişmek için başka ortamlara ve başka canlılara da gereksinimi vardır. Bu durum tüm gelişmişlik düzeyinde varlıklar için geçerlidir ve zorunludur. Gelişim denen olgu toplumsaldır(mahşerîdir); varlıklar belli zaman-mekân kesitlerinde ve belli özelliklerdeki koşullara sâhip ortamlarda ortaya çıkarlar ve çok çeşitli şekillerde sürüp giden etkileşimler içinde gelişirler. Yazımızın başında da belirttiğimiz gibi, yaratılmış olup da gelişip değişmemek söz konusu değildir.

2020’nin en güncel olaylarından biri olarak şimdiden beşerî tarihte yerini almış olan crona-19 virüsü de madde âleminde ortaya çıkmış ve ebediyetler kadar uzun bir sürede, yukarıda özetlediğimiz aşamalardan geçerek ve gelişerek elbette, bugünkü durumuna gelmiş bir ruh varlığıdır ve gelişiminin bu aşamasında, gelişimini ilerletmek için başka canlılara gereksinimi vardır, başka canlıların(örneğin, yarasa, panolin/karıncayiyen ve insan) hücrelerinde gelişip, değişip, farklılaşmak durumundadır. Bu durum, başka bir varlıkla ortak yaşama; sâdece Crona-19 için değil, başka virüsler, tek hücreliler ve bakteriler için de geçerlidir. Örneğin, insan vücudunda(beşerî bir bedende) vücudun hücre sayısı 30 trilyon iken, vücutta buluna yararlı/ yararsız bakteri sayısı 38 trilyondur.

Bu durumda insan vücudu bakteriler ve virüsler için(ki ortalama bir vücut ağırlığının %2-3‘ü bunlardan oluşur) elverişli bir gelişim ortamıdır. Örneğin, mikrobiyotanın(mikroorganizmalar topluluğunun) normalde %90’ı probiyotikleri, %10’u ise zararlı mikro organizmalar(patojenler) ve virüslerdir.(**) Vücutta bir hücre içine giren virüs için, virüs-hücre etkileşiminden başlayarak; virüsün hücre içinde çoğalması, hücreyi patlatarak öteki hücrelere ve vücuda yayılması, sâdece virüs için değil, tüm vücut hücreleri(özellikle de antikorlar) bakımından bol etkileşim ve gelişim olanakları demektir.  Varlıklar arası bu etkileşim dalgası, enfekte olmuş vücuttan başlayarak; bu vücudun sâhibi açısından ve hatta onu tedaviye çalışan sağlık personeli açısından, aralarında geçen ilişki ve etkileşim bağlamında gelişime yönelik çok yönlü olgu ve gelişim olanaklarıyla doludur. Bu nedenle, “insan insanın gelişim aracıdır…” denmiştir. Sâdece “insan insanın” değil, tüm varlıklar (en ilkelinden en gelişmişine kadar) birbirinin gelişim aracıdır. Gelişim toplumsaldır(mahşerîdir).

…………………………………………………….

(*) İLÂHİ NİZAM ve KÂİNAT, syf. 39, 10(ve devamı), 18(ve devamı)

 (**) http://yasamagaci.org/2018/11/13/probiotikler-virus-ve-mikroplarla-nasil-savasir/   https://bilimfili.com/sucluyu-hucre-disinda-tutmak/

KÜRESEL ANOMİ ve TÜRKİYE’nin İŞLEVİ

KÜRESEL ANOMİ ve TÜRKİYE’nin İŞLEVİ

HAZIRLAYAN: Selman Gerçeksever

Enkarnasyon olgusu nedeniyle varlıksal/öz benlik şuurumuz kapanmasa bile “karardığı” ve belli bir yaşam planının dar kapsamına sıkıştığı için genellikle nefsin güdümünde yaşarız. İşte toplumsal (mahşerî) yaşamda bulunan uyaranlar(gelişim araçları), olup bitenler ve özelliklede nefsin rahatını kaçıran sıkıntılı durumlar. Vicdan birim düalitemizin negatif öğesininin(nefsin) işine gelmese de; çevreden gelen sıra dışı ve günlik rutinimize ters düşen olaylar(ki bunlar birer senaryo olarak Yukarısı tarafından evrensel nedensellik yasasına ve Asli İlke’nin gereklerine göre düzenlenir) bizleri; yeni çözümler üretmeye(hattâ icatlar/keşifler yapmaya), yeni birliktekilker/işbirlikleri(ortak alanlar) kurmaya, yeni uyum hareketleri yapmaya, bazı öz verilerde bulunmaya zorlar ki, bunların hepsi bizleri realitemizin “yukarılarına” doğru, biraz daha “insanlaşmaya” doğru zorlayan birer rahmettir. Çünkü esâsen enkarnasyonun ve dolayısıyla toplumlar hâlinde yaşamanın amacı da budur: Biz varlıkların sürekli etkiler altında uyarılarak; ilerlemeleri,  idraklenmeleri ve şuurlanmaları. Dışımızdaki her şey evrensel ve varlıksal gelişimin gerekliliği için kullanılması/yararlanılması ve terk edilmesi gereken birer araçtır.

Beşeri tarih ve devre boyunca bu varlıksal ve evrensel amaç yönünde sayısız toplumsal anomilerle(*), savaşlarla, küresel kapsamda salgın hastalıklarla ve doğal âfetlerle karşılaştık. Devre sonunun bitiş günlerine ve devrenin kapanışına doğru yaklaşırken bu olayların sıklığı da şiddeti de artar oldu ve işte şimdilerde, geçtiğimiz 2019’un sonlarından başlayarak küresel bir âfetle karşı karşıyayız: Covid 19 salgını. Gezegenimizde olup biten her şey ve özellikle de küresel kapsamda salgın hastalıklar ve doğal âfet nitelikli olaylar dünyayla ilgili vazife planının(Ruhsal İdare Mekanizması RİM’in) gözetim ve yönlendirmesi(rahman ve rahîm olan tesirliliği(müessiriyeti) altındadır. Dünyayla ilgili bu yüce planın rahman ve rahim olan(görüp, gözeten ve esirgeyen) tesirliliği altındaki beşeriyeti oluşturan toplumların her birinin beşeriyetin tamamına ve dolayısıyla söz konusu vazife planına yönelik vazifeleri vardır.

İşte “Türkiye’nin de vazifesi beşeriyete önderlik yapmak ve beşeriyeti bir değişim kapısından geçirme rehberliği”dir.(Ergün Arıkdal, ANADOLU MİSYONU, syf.16) “Türkiye’de olup biten her şey Yüce Varlıklar’ın oluru ile bir amaca yönelmiş programları çerçevesinde olmaktadır.”(Ergün Arıkdal, ANADOLU MİSYONU, Enstitü Yayınları, syf. 17) Ülkemizin, Yukarı’ya ve beşeriyete yönelik bu vazifesini yerine getirebilmesi için, “Yeryüzünde bulunan birçok topluluklardan çok daha fazla uyanık, hareketli, cevval ve uygulayıcı olması gerekir.”(ANADOLU MİSYONU, Ergün Arıkdal , syf. 24) Bunun için Atatürk ve arkadaşları önderliğinde Kurtuluş ve aydınlanma savaşıyla büyük bir değişimden geçmiştir. Değişim çeşitli evrelerden geçerek sürmektedir. Anadolu halkları bu bağlamda ve kapsamda, beşerî değerlere göre negatif gibi görünen sınanmalarla ve geçmişteki kusurlarını da (Sebep-Sonuç Yasası’na göre telâfi ederek çeşitli sıkıntılı sınavlardan geçmiş ve geçmektedir.

Şimdi de bir salgın deneyimliyoruz. Bu anlamda Anadolu Halkı söz konusu vazifesi yönünde güçlenmekte ve sanki “bilenmekte”dir. Bu süreçte negatif güçler bizler için bir sınanma ve güçlenme malzemesi(araç-gereci) olagelmiş ve hâla da olmaktadır. Evrensel negatif polaritenin tezâhürü ve temsilcisi olan negatif yönetim anlayışı da(adaletsizlik, haksızlık ve zulmün sergileyerek) bir bakıma kendi vazifesini yapmaktadır. “Evrende tüm hareketlerin ve fiillerin hedefi vazifedir.”(Bedri Ruhselman) Tüm bunlardan dolayı, sonunda her şey iyi olacak, varlıklar biraz daha; gelişmiş, insanlaşmış, “yüce iyilik” varlıklarda biraz daha ortaya çıkmış ve İlâhi Murad(Aslî İlken’nin gerekleri) yönünde biraz daha ilerlenmiş olacaktır.

………………………………………

(*) anomi: Sosyal düzenin işlememesi, bozulması durumunda ortaya çıkan bir normsuzluk ve kuralsızlık durumunu(https://tarihibilgi.org/anomi-nedir/)